Ξεκινώντας κάποιος την Οδύσσεια αποκωδικοποίησης των μυστηρίων της Φύσης, είναι αναπόφευκτη (και προφανώς ευκταία) η απόλυτη προσήλωση στο σκοπό αυτό αλλά και ταυτόχρονα η συνεχόμενη πνευματική εξάσκηση των δεξιοτήτων του. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως το αποτέλεσμα είναι μάλλον απογοητευτικό διότι η εξάσκηση μπορεί να "κάψει" τους εγκεφαλικούς νευρώνες. Που οφείλεται αυτό; Πολλά μπορούν να λεχθούν αλλά μπορούμε να πούμε, ίσως, με σιγουριά ότι η μανία για την υπεροχή οδηγεί σχεδόν με βεβαιότητα στη βιασύνη και την πνευματική απειθαρχία. Με άλλα λόγια άλλος για Ιθάκη κίνησε και άλλος για Μυτιλήνη.
Ο Gerand 't Hooft (Nobel Φυσικής 1999) είναι, κατά την άποψή μου, ένας από τους πιο εμπνευσμένους και χαρισματικούς Φυσικούς της εποχής μας. Ο Frank Wilczek (Nobel Φυσικής 2004) χαριτολογώντας είχε "ευχαριστήσει" τον 't Hooft που "άφησε" κάτι ώστε να ανακαλυφθεί από την επόμενη γενιά. Θυμίζω ότι ο 't Hooft εκτός της έρευνάς του στις ηλεκτρασθενείς αλληλεπιδράσεις είχε σημαντική συνεισφορά στο Exact Renormalisation Group (ERG) Theory ενώ ο Wilczek χρησιμοποιώντας τεχνικές από ERG theory μελετήσε τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις και παρουσίασε το πρώτο συνεπές μοντέλο της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής (πόσο όμορφη μπορεί να είναι η Φύση: όσο μικρότερη είναι η απόσταση αλληλεπίδρασης των σωματιδίων στην ισχυρή αλληλεπίδραση τόσο τείνουν να συμπεριφερθούν ως ελεύθερα σωματίδια!).
Ο 't Hooft εκθέτει ένα κείμενο στο οποίο αναλύει, με τη γνωστή του επιστημονική αμεσότητα, ευκρίνεια και ακρίβεια, τη διαδρομή που χρειάζεται να διανύσει κάποιος ώστε να γίνει ένας πανηγυρικά "κακός"... Φυσικός! Εκτός από τη γενικότητα των επιχειρημάτων του, είχε στο μυαλό του και συγκεκριμένο(α) άτομο(α) που αν κάποιος αναζητήσει διαδικτυακά μάλλον θα τον εντοπίσει. Η ουσία βέβαια δεν είναι ο συγκεκριμένος "κακός" Φυσικός (ή οι κακοί Φυσικοί) αλλά πόσο εύκολο είναι να βρεθεί κάποιος από θύτης θύμα (κυνηγώντας τα μυστήρια της Φύσης να σε κυνηγάει αυτή για κακοποίησή της!).
Παραπέμπω στη διεύθυνση που μπορεί κάποιος να αναζητήσει την περιγραφή αυτή.
Δυστυχώς είναι στα Αγγλικά και εύχομαι να υπάρχει δυνατότητα να διαβαστεί με ευκολία. Αν όχι, για όσους ενδιαφέρονται, ευχαρίστως μπορώ να το μεταφράσω και να το αναρτήσω μελλοντικά.
Βέβαια θα μου ανταπαντήσει κάποιος ότι και τον Higgs τον θεωρούσαν "ανόητο" (δείτε αποσπάσματα από τη συνέντευξή του http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=889765&lngDtrID=252) κάτι που ομολογουμένως δεν ήξερα ότι τον είχαν χαρακτηρίσει έτσι όταν πρωτοεμφάνισε τη θεωρία του. Θεωρώ πάντως ότι τα κριτήρια του 't Hooft (καί δεν είναι μόνο δικά του) δεν εφαρμόζονται στον Higgs. Άλλο "ανόητος" Φυσικός και άλλο "κακός" Φυσικός. Ένας ανόητος επιστήμονας ίσως δε συμπορεύεται με τη μόδα της εποχής (ναι υπάρχει και αυτό στην επιστήμη) ενώ ένας κακός όχι απλά συνταξιδεύει με αυτήν αλλά κάνει τα αδύνατα δυνατά ώστε να γίνει (και) αυτός μόδα.
Προς τούτο η επιστήμη είναι μεράκι και όχι επάγγελμα και ατραπός κοινωνικής καταξίωσης.
