Η χαμένη πληροφορία-Information loss

Σαν μαθητής και αργότερα φοιτητής, την δεκαετία του 1980, είχα ακούσει για την περίφημη δήλωση Kissinger αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο είναι δυνατή η αποσύνθεση του Ελληνικού (αλλά ίσως και κάθε άλλου) έθνους και η συνεπακόλουθη δουλική συμπεριφορά στα οικονομικά (κατά κύριο λόγο) συμφέροντα ανά τον κόσμο. Λαμβάνοντάς την υπόψη ως πραγματική από τον «Νομπελίστα ειρηνιστή» (είναι παρόμοιες άραγε οι συνθήκες (με διαφορετικό target αυτή τη φορά!) με τον περσινό (2007) «Νομπελίστα ειρηνιστή»), δεν ξανασχολήθηκα μέχρι τη στιγμή που η έκρηξη της διαδικτυακής πληροφορίας, μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω μία πιο λεπτομερή ανάλυση.

Προφανώς οι απανταχού «προοδευτικοί», Δυτικόπληκτοι και υπερασπιστές της «ανοιχτής κοινωνίας» υποστήριξαν λυσσωδώς ότι τέτοια δήλωση ουδέποτε έγινε και βασίστηκαν βέβαια στο «ακλόνητο» επιχείρημα της επιδέξιας διπλωματικής φυσιογνωμίας του «ειρηνιστή» (π.χ. είναι δυνατόν να έχει λεχθεί τέτοια δήλωση δημόσια;). Η πλαστότητα βέβαια από την ανωτέρω δημοσιογραφική ομάδα καθορίστηκε και βασίστηκε εν πολλοίς, σε μία λανθασμένη πληροφόρηση της Λιάνας Κανέλλη τη δεκαετία του 1990. Και προφανώς αρκεί, για τη δημοσιογραφική ομάδα αλλά και για πολλούς ιστολόγους-γυρολόγους με αμφίβολο αν όχι ανύπαρκτο ιστορικό και επιστημονικό αισθητήριο, η ενυπόγραφη δήλωση του «ειρηνιστή» για την μη ύπαρξη τέτοιας άποψης. Δηλαδή π.χ. η γενοκτονία του Ποντιακού και Αρμένικου Ελληνισμού δεν υφίσταται επειδή υπάρχει ενυπόγραφη δήλωση διαφόρων του τουρκικού κράτους. Ή π.χ. ο άνθρωπος που αναφώνησε «Ο Ρίτσαρντ Νίξον αγαπούσε τη χώρα του!» (άφησε βέβαια εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς συμπολίτες του και άλλους τόσους, τουλάχιστον, αλλοεθνείς) πρέπει να είναι αξιόπιστος.

Είναι πάντως ενδιαφέρον, όπως αναφέρει μία άλλη «σημαντική και αξιόπιστη» δημοσιογραφική ομάδα ότι «μολονότι βασικός αρχιτέκτονας του άγριου βομβαρδισμού της Καμπότζης το 1969 και το 1970...» , ο εν λόγω κύριος νομπελοποιήθηκε (άρα υπάρχει έντυπο συγχωροχάρτι). Συνεπώς, ένας «νομπελίστας» δεν είναι δυνατόν να αποτελεί άτομο μειωμένης αξιοπιστίας. Π.χ. αποκλείεται να έχει αποσύρει με τη βία όλα τα έντυπα στα οποία ήταν δυνατόν να υπήρξε αυτή η δήλωση, ιδίως μετά τα γεγονότα στην Κύπρο. Αυτά, θα υποστηρίξουν λυσσωδώς και πάλι οι «υπερπατριώτες» Δυτικόπληκτοι και υπέρμαχοι της αλήθειας των δεδομένων και των στοιχείων, είναι συνωμοσιολογίες και «φαιδρότητες».

Διερωτάται ο άνθρωπος-συγγραφέας του «αριστουργήματος» άλλωστε, η «Δυστυχία του να είσαι Έλληνας», το χαρακτηριστικό του οποίου είναι να αποτελεί έναν από τους μοναδικούς «Έλληνες» με «λογική», πως είναι δυνατόν ο «νομπελίστας» να ταχθεί κάποια στιγμή «υπέρ» της Ελλάδας στο θέμα του εκτρώματος των Σκοπίων; Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, ο κ. Δήμου δεν αμφισβητεί τη γνησιότητα της δήλωσης (όπως αμφισβητεί τη δήλωση του 1973) του «νομπελίστα ειρηνιστή». Από τέτοιες μεθοδεύσεις είναι συνηθισμένος ο Έλληνας.

Πριν από όλα πρέπει να σημειώσω (δυστυχώς σε συμφωνία με τη δήλωση του 1992 (αν την έκανε βέβαια) του «νομπελίστα»-ευτυχώς όμως έχω άλλοθι διότι όταν έκανα το σχολιασμό μου στο Άρδην δεν γνώριζα τη συγκεκριμένη θέση του!) ότι προσωπικά θεωρώ μονόδρομο την αναγκαιότητα δράσης προς την κατεύθυνση της ανάδειξης της ιστορικής αλήθειας και όχι τη χρήση διπλωματικών ελιγμών. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχει λεχθεί η «φιλελληνική» δήλωση. Οι λόγοι (πολλοί) είναι γνωστοί, εύκολο να αναδυθούν και δεν θέλω να μακρηγορήσω (γιατί μου θυμίζει το λύκο που φόρεσε ένδυμα προβάτου;). Είναι ίσως οι λόγοι παρόμοιοι με τις διαθέσεις του «νομπελίστα» του 2007 όπου το βάρος των σφαγών της Γιουκοσλαβίας το ξέχασε (και αυτός και τα συγκατοικούντα με αυτόν αυτόχθονα πρόβατα) για να «δείξει» στον κόσμο κάτι που ήταν γνωστό εδώ και 30 χρόνια στην επιστημονική κοινότητα αλλά κανένας δεν έδινε σημασία. Συμφέροντα βέβαια... αλλά και πρέπει να έχουμε και μία εναλλακτική «παρακαταθήκη» στις μελλοντικές γενιές.

Άλλωστε ένας τρόπος για να αποκηρύξω και να κάνω πιστευτή τη θέση μου περί ανυπαρξίας της δήλωσης του 1973 είναι (και) να υποστηρίξω κάτι το οποίο είναι φαινομενικά αντιφατικό! Αυτό σημαίνει ελιγμός και διπλωματία! Δεν θα υποστήριζα ότι ο «νομπελίστας» του 1973 είναι ταυτόσημος στη μεθοδολογία του με τον Hegel (λόγω του ότι ο τελευταίος, μέσα από την ταυτότητα των αντιθέτων, καταφέρνει να πιστοποιήσει την «αλήθεια» μίας άκρως συντηρητικής άποψης) αλλά σίγουρα είναι σε καλό δρόμο εφαρμογής αυτού του είδους ιστορικισμού.

Παλιότερα είχε σημειώσει, ιδιαίτερα εύστοχα, ο rebel@work ότι η αύξηση της «εντροπίας» στο σύστημα διάχυσης της πληροφορίας (δυστυχώς όμως δε συμβαίνει μόνο στα blogs) μάλλον δημιουργεί αναποτελεσματικότητα. Εγώ απλά να παρατηρήσω ότι η «ακτινοβολία» Hawking μίας μελανής οπής (Μ.Ο.) συνδέεται με την παρουσία σωματιδίων-αντισωματιδίων και σχετίζεται άμεσα με τη θερμοκρασία, την εντροπία και με το εμβαδόν του ορίζοντα γεγονότων της Μ.Ο. Δυστυχώς όμως κάποιες πληροφορίες χάνονται...